آناپليس .. و احزاب راستگراي اسرائيل

نشست آناپليس که در ماه نوامبر جاري برگزار خواهد شد براي احزاب راستگراي اسرائيل بسياري تناقضات و منافع را به ارمغان آورده است .

ايهود اولمرت ،نخست وزير صهيونيستي خواهان توافقي با فلسطينيان است که نوعي شاهکار سياسي در برابر شکست نظامي سال گذشته اش باشد ."تسيبي ليوني"  وزير خارجه اسرائيل و " حاييم رامون" معاون اولمرت نيز که تلاش دارند با فشار بر اولمرت او را به ضرورت دستيابي به توافقنامه اصول مذاکرات براي حل نهايي اقناع سازند ،از همين رويکرد تبعيت مي کنند . اما در مقابل شريک اصلي حزب کاديما که حزب کار باشد همواره مترصد تحرکات سران رژيم صهيونيستي  براي توافق بر مسائل حل نهايي هستند ،امري که "ايهود باراک" رهبر عودت کرده حزب کار به عرصه سياست که سخنان ناپلئوني بر زبان مي آورد ، هرگز آنرا نفي نکرده است بلکه بارها بي ميلي و مخالفت خود را نسبت به اين همايش که به نظر او بي نتيجه خواهد بود را اعلام کرده است .

به نظر هدف باراک بر کسي پوشيده نيست . او مردي است که بزرگترين حزب چپگراي اسرائيل را رهبري مي کند و هرگونه دستاورد سياسي در مقابل فلسطينيان در اين مرحله امتيازات را حريف مبارزه جوي او " اولمرت" خواهد داد .بنابراين باراک پيوستن به حکومت فعلي و بخصوص ملحق شدن به وزارت جنگ را پذيرفت تا برخي دستاوردهاي ميداني را پيش از جدا شدن از حکومت و رقابت براي دستيابي به رياست در انتخابات آتي ،براي خود محفوظ دارد و اکنون نيز با پيشنهاد کاستن از حجم برقي که غزه را تغذيه مي کنند در اين جهت گامي برداشته است .

نبود يک رقيب جدي براي باراک در داخل حزب کار نيز عاملي ديگر براي موفقيت هاي آتي باراک است چرا که "عامي ايالون" با گرفتن پست وزارت به کابينه اولمرت پيوست و " عمير پرتز" نيز هنوز تاوان حماقتهاي گذشته را مي پردازد و " فؤاد بن اليعزر" نيز که به نظر نگارنده قويترين مرد حزب کار است براي دفاع از باراک جانفشاني مي کند و سنگ او را به سينه مي زند .

اما ديگر احزاب همپيمان با کاديما در نگاه اول به نظر مي رسد که هرگونه توافق با فلسطينيان را رد کنند .يعني احزاب " اسرائيل بيتنا" به رهبري ليبرمان و حزب متدينان شرقي يعني " شاس" به رهبري  "ايلي يشاي" و مورد حمايت خاخام " عوفاديا يوسف" نيز با توافقها مخالفت کامل دارند .

اما از آنجا که سياست اسرائيل بر اساس ادبيات منافع و نه اصول و ارزشها پايدار است ،چند هفته پيش ليبرمان با عقب نشيني از چند منطقه اشغالي از شرق قدس موافقت کرد  و امروز طرح قديمي خود که هدف آن مبادله برخي مناطق عربي داخل اسرائيل با شهرکهاي صهيونيستي داخل کرانه باختري است را رو کرده است .

به نظر نگارنده هرگز نتوانست صداي خود را بالا ببرد و نتوانست در مقابل ديدارهاي مکرر اولمرت با ابومازن کاري کند که ثبات حکومت اولمرت را به خطر اندازد که علت آن اموال بسيار زيادي است که بدست انجمنهاي حمايت از فراخواني و مهاجرپذيري به اسرائيل مي رسد و براي روسيان تازه وارد هزينه مي شود .

حزب شاس نيز که بين اسرائيلي ها به حزب " بي خدا" معروف است ،براي مشارکت در هر حکومتي که اموال و هدايا را در اختيار آن قرار دهد و معاملات تجاري را براي حمايت از جايگاه حزب در ميان يهوديان متدين در اختيار آن بگذارد ،آماده است . اما حزب ديگر که حزب " بازنشستگان " باشد به قول مثال معروف « نه سر پياز است و نه ته پياز» به هيچ مساله بيرون حزبي کاري ندارد و اوضاع داخلي به اندازه کافي آنرا گرفتار کرده است .

بنابراين با تحليل احزاب چهارگانه تشکيل دهنده کابينه اسرائيل دريافتيم که اولمرت و هرچند نه براي امضاي توافقنامه هاي حل دائم ولي مي تواند بمنظور اعطاي بخش کوچکي از برگه هاي اختيارات و رشوه هاي سياسي قابل پرداخت در جهت کسب محبوبيت مردمي بيشتر به همايش برود و بخصوص اينکه او به همراه عقابهاي حزب  راستي به امريکا مي رود نه همچون "اسحاق رابين" که با کبوترهاي صلح روانه نشست شد .

اين تناقض عجيب و منافع شخصي متعدد در حکومت فعلي است که سبب اين حالت ارتجاعي شده است و بنا به

گفته بن اليعزر :" قدرت اين حکومت در ضعف عناصر حاضر در آن است " .

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

د. م . پارسايي