*رسانه ؛ ابزاری برای نومحافظه کاران*

نومحافظه کاران آراء و افکار خود را در
جامعه آمریکا با استفاده از نفوذ در بین راستگراهای
پروتستان و استفاده از شبکه های تلویزیونی مانند شبکه فاکس نیوز و اجرای برنامه های گفت و گو که از دهه 30 قرن بیستم از نشانه های سیاسی آمریکا به شمار می رود، رواج می دهند.
طی دهه هفتاد برنامه های رادیویی پایگاههای وسیعی از
شنوندگان را جذب کرد و براساس این موفقیت شبکه
های تلویزیونی نیز به ایجاد تریبون هایی برای بیان افکار نو
محافظه کاران اقدام کردند که به مرور زمان به مثابه ابزاری برای ایجاد توازن در درگیری های روزنامه ها و شبکه های تلویزیونی در شهرهای
بزرگ و ایستگاهای رادیویی متمایل به میانه روها تبدیل شد.
نومحافظه کاران همچنین برای گسترش افکار و اندیشه های خود
به استفاده از مطبوعات و نشریات مهم توجه می کنند.
مانند مجله "کومنتاری" که به نسل اول محافظه کاران
مربوط می شود و در سال 1945 کمیته یهودیان آمریکا درنیویورک و اساسا خطاب به گروه روشنفکرها آن را منتشر کرد.
هفته نامه "ویکلی استاندارد" نیز که ارگان
صهیونیست های محافظه کار آمریکا به شمارمی رود
؛ مجله مربوط به نسل دوم محافظه کاران است که سرمایه آن از سوی "رابرت مردوخ" امپراطور معروف رسانه ای که شخصی با گرایش
های افراطی راست است ، تامین می شود.
موسس آن " ویلیام کریستول " پسر " ایروینگ
کریستول " است ، مقالات و طرح های آن با
گرایش مردمی منتشر می شود و دفتر آن نیز با کاخ سفید فاصله زیادی ندارد
نومحافظه کاران به طور مستمر درمجله "فارین
افرز" به انتشار مقاله می پردازند و در
سه روزنامه مهم آمریکایی نیز مطالب خود را منتشر می کنند.
به عنوان مثال " دیوید بروکس " برای روزنامه
نیویورک تایمز مطلب می نویسد ، " رابرت کاجن" و " چارلز
کروتهمز" نیز در روزنامه های واشنگتن پست و "وال استریت جورنال" به درج مقاله و انتشار دیدگاههای خود می پردازند.
از دیگر روزنامه ها و مطبوعات که اندیشه های یهودیان
آمریکا را نشر می دهند مجله "نیو
رببلک" است که یکی از پنج مجله مهم منتشر کننده افکار و اندیشه های یهودیان افراطی به شمار می رود . چهار مجله دیگر عبارتند از :
" مومنت "، " ناسیونال ریویو" ، " کومنتری " و " ویکلی
استناندارد"
.
این پنج نشریه مجله از خطرناک ترین و مهمترین ارگانهایی
هستند که نظرات محافظه کاران علیه اعراب و مسلمانان را
منتشر می کنند.
در دوره ریاست جمهوری جرج بوش رئیس جمهوری کنونی آمریکا
نومحافظه کاران به بیشتر مراکز مهم و تحریریه های مطبوعات
برجسته تسلط پیدا کردند. درحالی که پیش از رسیدن
به قدرت نیز دیدگاه ها و مواضع آنها درباره ترسیم سیاست های کلی آمریکا تاثیر گذار بود و همواره برای متقاعد کردن دولت و کنگره
نسبت به دیدگاه های خود از طریق مراکز تحقیقاتی و
مطالعاتی محافظه کاران تلاش می کنند.
برخی مراکز تحقیقاتی محافظه کاران نیزعبارتند از ، "
مرکز هدسون" ، " مرکز مطالعات
اینترپرایز آمریکایی ها" ، " مرکز تحقیقات آمریکا" ، " طرح
دهه جدید آمریکا" و بالاخره " مرکز میمری " که
ابزاری تبلیغاتی است که " میراف "و "ورمسر"
همراه با سرهنگ " یجال کارمون " مزدور سابق دستگاه جاسوسی اسرائیل آن تاسیس کردند.
" مرکز تحقیقاتی آمریکا " از نزدیک ترین مراکز
تحقیقاتی سیاسی به دولت کنونی آمریکا است و با دیک
چنی معاون رئیس جمهوری این کشور رابطه تنگاتنگی دارد و همسر
چنی نیز به طور مستقیم بر فعالیت های آن نظارت دارد.
اشخاص بارز و اساتید برجسته دانشگاه ها دراین مرکزعضو
هستند وهیات مدیره آن از35 عضو از جمله اشخاص
مهم اقتصادی آمریکا مانند مدیر بانک "چیس منهتن" ، مدیر کل شرکت
"تکساس انسترومنتس" ، رئیس شرکت نفت و گاز "کوکس" و شماری از استادان علوم سیاسی تشکیل شده است.
با توجه به اینکه مرکز یاد شده کانونی برای اندیشمندان
نومحافظه کار نزدیک به دولت جرج بوش به شمار می آید لذا می
توان گفت که مطالعات و تحقیقات این مرکز رویکردهای
دولت آمریکا را مشخص می کند یا اینکه سیاست های دولت از تحقیقات این
مرکز بسیار تاثیر پذیر است.

*نو محافظه کاران در کنار جورج دبلیو بوش*