ایران و رژیم صهیونیستی در دوره
پهلوی دوم ـ قسمت دوم

            نگاهی به ایران و رژیم صهیونیستی در دوره پهلوی
دوم ...         

         
    4-
سازمان بانوان یهود ایران: این سازمان وابسته به شورای بینالمللی زنان یهود است و در سال 1330 هـ ش تأسیس شده و عضو شورای عالی جمعیتهای زنان ایران بوده است... مؤسسه آمریکن جوینت در سال 1326 اقدام به ایجاد کلاسهای پرستاری و امدادهای فوری برای زنان یهودی ایران نمود و این اقدام زمینه را برای تشکل زنان یهودی ایرانی فراهم ساخت... این سازمان نقش مهمی در تقویت جنبش صهیونیستی در ایران داشته و در سالهای نخست تأسیس دولت غاصب فلسطین، به ارتش صهیونیستی کمکهای مالی و لجستیکی قابلتوجهی نموده است.

 

5- آژانس یهود «سخنوت:» در آستانه جنگ جهانی دوم در سال 1321 هـ ش در ایران تأسیس شد و نقش مهمی در سازماندهی و ساماندهی یهودیان فراری لهستانی داشته است. دو یهودی معروف و ثروتمند ایرانی: عزیز القانیان و دکتر حبیب لوی، نقش مهمی در تأسیس این آژانس در ایران بهعهده داشتند. این آژانس در سالهای 1328 و 1329 هـ بسیاری از یهودیان عراقی را هم به فلسطین اشغالی منتقل کرد. بر اساس اسناد وزارت امور خارجه، این آژانس در مهاجرت یهودیان کردستان ایران و عراق (از طریق ترکیه) به فلسطین اشغالی نقش بهسزایی داشته است. این آژانس تا سال 1334 هـ ش توانست چهل و پنج هزار تن از یهودیان ایرانی را به فلسطین اشغالی انتقال دهد.

 

بر اساس اسناد موجود در آرشیو وزارت امور خارجه و سازمان اسناد ملی، در سال 1346 هـ ش در اسرائیل متجاوز از هشتاد هزار کلیمی ایرانی زندگی میکردند اما اغلب آنها فقیر و تهیدست بوده و در میان آنها بهطور نمونه حتی یک کلیمی ثروتمنده هم نمیتوان یافت زیرا ثروتمنئدان ایرانی این اقلیت مذهبی، به هیچوجه حاضر نیستند ایران را ترک کنند و در محلی زندگی کنند که حساب و کتابی در کار آن نیست!! آنها ترجیح دادهاند در ایران بمانند و یا به کشورهای اروپایی و آمریکا مهاجرت کنند. در فلسطین اشغالی کلیمیهای ایرانی نیز مثل سایر یهودیان مشرق زمین و آفریقایی به مشاغل مهم راه نیافتهاند.

 

6- سازمان پیشاهنگی یهود «خلوتص » این تشکل کاملاً وابسته به آژانس یهود در ایران بود. بر اساس گزارشهای «ساواک» رؤسا و مسئولان خلوتص ایران معمولاً توسط رژیم صهیونیستی انتخاب و از فلسطین اشغالی به ایران اعزام میشدند... آموزش نظامی و تربیت سازمانی و گروهی یهودیان از جمله آموزشهای اعضای این سازمان بوده است.

 

7- انجمن کلیمیان تهران: از جمله اهداف تأسیس این انجمن سازماندهی امور اجتماعی، فرهنگی و دینی یهودیان ایران با مرکزیت تهران بود.جمعآوری اعانه برای رژیم صهیونیستی و تلاش برای انتقال یهودیان ایرانی به فلسطین اشغالی، بخشی از فعالیتهای مستمر این انجمن بوده است. رهبران انجمن که از یهودیان منتفذ و سرمایهدار بودند، با رژیم پهلوی و ارکان آن، یوندهای همهجانبه و وسیعی داشتند

8- صندوق ملی یهود: این صندوق وابسته به سازمان جهانی صهیونیسم بوده و بر اساس مصوبات کنگرههای سازمان جهانی صهینونیسم این صندوق جمعآوری اعانات و کمکهای مالی یهودیان نقاط مختلف جهان را بهعهده داشت. بر اساس اسناد ساواک این مؤسسه مالی، اقدام به جمعآوری اعانات از کلیمیان ایرانی برای رژیم صیهونیستی، مینموده است... و القانیان معدوم، در ردیف اول کمککنندگان به رژیم اسرائیل بهشمار میرفت...

 

9- سازمان بانوان هاتف : مؤسسه فرهنگی زنان یهود ایرانی بوده و درباره وابستگی آن به دیگر سازمانهای یهودی موجود در ایران دیدگاههای متفاوتی وجود دارد. برخی از اسناد، این سازمان را وابسته به انجمن کلیمیان تهران میدانند. هدف اولیه جمعآوری اعانات برای کمک به مستمندان یهودی ایرانی و کمک به اسرائیل بوده است.

 

10 - سازمان جوانان یهود: این سازمان فعالیت خود را در سال 1334 هـ ش آغاز کرد و پیوندهای تنگاتنگ با آژانس یهود و آمریکن جونیت داشته است.

 

11 - سازمان دانشجویان یهود ایران: بر اساس اسناد این سازمان، در مهرماه سال 1339 اولین «جلسه علمی دانشجویان یهودی» تشکیل گردیده است.

 

12 - کانون فرهنگی کوروش کبیر: این سازمان به هدف آشنا ساختن جامعه یهود ایران با فرهنگ یهودی و ایجاد محیط مناسب برای فعالیتهای هنری و فرهنگی و اجتماعی تأسیس شده است. این مؤسسه در نیمه دهه سی(هجری شمسی) تأسیس شده است.

 

13- کانون خیرخواه: این سازمان خیریه در سال 1322 هـ ش به ابتکار دکتر روحالله سپیر تأسیس و در سال 1324 به ثبت رسید. این کانون دارای بیمارستان موقوفه بهنام دکتر سپیر است.

 

14 - انجمن اتفاق: این تشکیلات که به کلوپ عراقیها نیز معروف است، دارای دبستان و دبیرستان مخصوص یهودیان عراقی مقیم ایران بوده است. رهبران این انجمن از صهیونیستهای عراق بودند که در ایران، طبق معمول سازمانهای یهودی فعالیتهای مرموزانهای داشتهاند.

 

15- گروه مکبیت: یک سازمان صهیونیستی دیگر که در ایران فعالیت داشته و با ارتش رژیم صهیونیستی روابط خاصی داشته است. از جمله اهداف تأسیس این گروه جمعآوری اعانه برای ارتش صهیونیستها و ترغیب جوانان یهودی ایرانی برای کمک و حمایت از رژیم صهیونیستی بوده است.

 

16- باشگاه وایزمن: این باشگاه که بهعنوان یک انجمن فرهنگی میان یهود ایران به فعالیت مشغول بود ضمن آموزش فرهنگ و زبان عبری و تبلیغ آموزههای توراتی، به تشویق جوانان برای اعزام به فلسطین اشغالی نیز مبادرت میورزید.

 

صهیونیست و بهائیت؛ زمینههای نزدیکی دو رژیم

 

17 کانون کرمل: این سازمان ویژه جوانان یهود ایران بوده و در سال 1344 هـ ش تأسیس شده است. بر اساس اساسنامه این کانون، هدف از تشکیل آن هدایت افکار؟! جوانان یهود ایران بوده است. و در زمینه آموزشی، فرهنگی، ورزشی و هنری فعالیت داشته است.

 

18- انجمن پزشکی یهود ایران: این «انجمن علمی» درسال 1336 هـ ش فعالیت خود را در ایران آغاز و علنی نمود... و پزشکان یهودی ایرانی، اعضاء اصلی این انجمن بودند.




مناسبت بهائیت و صهیونیسم

اهتمام حزب سیاسی بهائیگری به اسرائیل و صهیونیسم، تا حدی است که «شوقی ربانی»! سومین سرکرده این حزب یکی از مهمترین مسئولیتهای شورای بینالمللی بهائیان را رابطه با دولت اسرائیل اعلام میکند. شوقی افندی در طرح ده سالهاش، حمایت از دولت اسرائیل را بر همه دولتهای جهان ترجیح میدهد. و به بهائیها دستور می دهد که به تشکیل محافل روحانی و ملی بر مبنای قوانین و مقررات دولت اسرائیل اقدام کنند.. . این حمایتهای همهجانبه از دولت اسرائیل و در همتنیدگی مناسبات بهائیت و صهیونیستها، باعث شد که دولت غاصب اسرائیل، بهائیت را بهعنوان یک «دین جهانی»! قلمداد و در ردیف اسلام، مسیحیت و یهودیت قرار دهد. دولت صهیونیستی به بهائیها اجازه ساخت نخستین مرکز بزرگ بهائیان را بهنام « مشرق الاذکار»! در فلسطین اشغالی میدهد. بهائیها با خرید قطعه زمینی به مساحت سیوشش هزارمتر مربع واقع در جبل کرمل، توانستند مرکز «مشرق الاذکار» و قبر بهاءالله و سید علیمحمد باب و برخی از رهبران خود(عباس افندی و شوقی افندی) را در آنجا بسازند و البته مراکز و عوائد موقوفات این فرقه، جنبه جهانگردی و مالی برای رژیم صیهونیستی دارد. بهطور کلی میتوان گفت که در سراسر جهان محافل بهائیت بهمثابه یک حزب صهیونیستی عمل میکنند و اتحاد بهائیها و صهیونیستها در ایران دوران شاهنشاهی دلیل این مدعاست.

زمینهها، انگیزهها و عوامل برقراری روابط میان دو رژی

در سالهای نخست پس از جنگ جهانی دوم و درگیری اعراب و نیروهای اشغالگر، رژیم صهیونیستی توانسته بود موجودیت خود را با حمایتهای غرب بهویژه آمریکا تثبیت نماید. حمایتهای مالی و اعتباری سرمایهداران آمریکایی به اسرائیل، این رژیم را در قبال مشکلات اقتصادی و اجتماعی، تقویت کرد. ولی اشاره کردیم که تنگتر شدن حلقه محاصره اقتصادی و نظامی اعراب، امنیت رژیم صیونیستی را شدیداً تحت مخاطره قرار میدهد. نخستین تلاش اسرائیل برای خروج از انزوای منطقهای، ایجاد روابط با کشورهای غیرعرب خاورمیانه همچون ترکیه و ایران، با موفقیت روبهرو شد، ولی تحولات ایران و قضیه ملی شدن نفت و قطع روابط ایران با رژیم صهیونیستی و انگلستان، در گسترش مناسبات میان رژیم شاه و رژیم صهیونیستی وقفهای ایجاد نمود.

کودتای ننگین در 28 مرداد 1332 و سرکوب نیروهای ملی و مذهبی، تقریباً همزمان با سرنگونی ملک فاروق، شاه مصر و به قدرت رسیدن «افسران آزاد» و قرار گرفتن رهبری هدایت رادیکالیزم اعراب در دست مصر بود. این تحولات در خاورمیانه بستری برای همگرایی سیاست خارجی شاه و رژیم صهیونیستی بهوجود آورد!

از جمله عوامل برقراری روابط میان دو رژیم عبارتست از:

1- وابستگی دو کشور به اردوگاه غرب، بهویژه آمریکا و انگلیس.

2- تیرگی روابط دو کشور با شوروی سابق که منبع تهدیدی برای ایران بود.

3- مقابله با رادیکالیزم عرب به رهبری ناصر؟...، دو کشور نسبت به تحرکات ملیگرایی عربی در منطقه احساس خطر و تهدید میکردند.

4- بنا بر انگیزههای مناسبات دوجانبه دو رژیم، رژیم صهیونیستی در پی اجرای طرح راهبردی پیرامونی بود و تلاش داشت برای شکست حلقه محاصره متحدان نیرومند در همسایگی اعراب پیدا کند.

شاه ایران نیز در پی تبیین سیاست «ناسیونالیزم مثبت» خود!، در عرصه سیاست خارجی ایران بود. شوروی و رادیکالیزم عرب کانونهای تهدید برای امنیت دو کشور بهشمار میرفتند، لذا این عوامل در تقویت انگیزههای روابط دوجانبه کمکهای شایانی نمودند. سیاست بهاصطلاح آزادی مذهبی! و حفظ منافع ملی دو رکن اساسی سیاست «ناسیونالیزم مثبت شاه» بود که برقراری روابط با رژیم صهیونیستی را تجویز میکرد.

5- زمینههای همکاری مشترک: بهنظر سران دو رژیم، ایران و اسرائیل از توان بالقوهای برای همکاریهای مشترک در زمینه اقتصادی، کشاورزی، آموزشی، فرهنگی، فناوری، انرژی، نظامی و اطلاعاتی و امنیتی برخوردار بودند، لذا برقراری روابط دیپلماتیک میان دو کشور ولو بهصورت غیررسمی و دو فاکتور، نخستین گام در جهت تحقق این همکاریها بهشمار میرفت.

مناسبات سیاسی میان دو رژیم

... روابط ایران و رژیم صهیونیستی در دوران پهلوی دوم از تأسیس دولت صهیونیستی در 1327 هـ ش تا پیروزی انقلاب اسلامی ایران در بهمن 1357 هـ ش شاهد فراز و نشیبهایی بوده و از مراحل مختلفی گذشته است.

سیاست ایران در قبال مسئله فلسطین پیش از تصویب طرح تقسیم:

سیاست خارجی ایران در ازای تحولات فلسطین پس از پایان جنگ جهانی دوم، بر مبنای حفظ تمامیت ارضی این سرزمین بهعنوان بخش تفکیکناپذیری از سرزمینهای اسلامی استوار بوده است. گر چه ایران بهعنوان یکی از اعضای فعال اقلیت کمیته تحقیق سازمان ملل خود مختاری یهودیان را در قسمتهایی از سرزمین فلسطین در چارچوب طرح برقراری یک نظام فدرالیته با اعراب پذیرفت، اما با طرح تقسیم بهعنوان راهحل نهایی و قضیه فلسطین موافقت ننمود. البته اخبار و گزارشهای مربوط به فلسطین در داخل ایران بازتابهای شدیدی داشته و جامعه مسلمانان ایران را تحریک و اجتماعات مذهبی را برای ابراز نارضایتی سازماندهی میکرد. روحانیت و تشکلهای مذهبی با قدرت تمام، خواستار همراهی دولت ایران با کشورهای عرب همسایه بهمنظور دفاع از فلسطین بودند و دولت «قوام» را زیر فشار شدیدی قرار داده بودند تا آمادگی خود را به همکاری با کشورهای عربی بهمنظور رهایی فلسطین از اسارت صهیونیستها اعلام نماید.

صدور قطعنامه شماره 181 مجمع عمومی سازمان ملل مورخ 18 آذر 1326 هـ ش / 29 نوامبر 1947 م، در خصوص تقسیم فلسطین با تظاهرات و اجتماعات مردم ایران همراه گردید، حوزههای علمیه جهان تشیع در ایران و عراق، جامعه مذهبی را رهبری و هدایت میکردند. در ایران آیتالله سید ابوالقاسم کاشانی نقش مؤثری در این زمینه داشت. و بیانیه مورخ 11/10/1326 هـ ش ایشان، انعکاس وسیعی در ایران و دنیای اسلام داشته است. مرحوم آیتالله کاشانی در این بیانیه پیشبینی نمود که «تشکیل دولت یهودی در آتیه کانون مفاسد بزرگ برای مسلمین خاورمیانه و بلکه تمام دنیا خواهد بود و زبان آنها تنها متوجه اعراب فلسطین نمیگردد.» ایشان تقسیم فلسطین توسط سازمان ملل را «ظلم فاحش» نامید... علاوه بر این، آیتالله کاشانی در پی سخنرانیها و اعلامیههای بعدی از افتتاح شماره حسابی خبر داد که بهمنظور جمعآوری کمکهای مردم برای تهیه اسلحه و لباس برای مجاهدان فلسطین اختصاص یافته بود.

موضوع مخالفت علما با طرح تقسیم فلسطین در جامعه ملل شاید به واقع گام اولیه مقابله علمای جهان اسلام و عرب بود و در واقع پرچمدار این حرکت روحانیت شیعه ایران و عراق بوده است. علمایی چون: هبهالدین شهرستانی، سید محمدمهدی صدر، سید محمدمهدی اصفهانی و سید محمدمهدی خراسانی که از علمای ایرانی ساکن بغداد و کاظمین و شیخ راضی آلیاسین که از علمای شیعه عراق است با شرکت یوسف عطامفتی اهل سنت در بغداد و حبیب العبیدی مفتی موصل، تلگرافی به مضمون ذیل به جامعه ملل و وزارت خارجه انگلیس مخابره نمودهاند: «این جانبان که نمایندگان روحانی مذاهب اسلامی هستیم، از قرار کمیسیون سلطنتی راجع به تقسیم فلسطین که یک کشور اسلامی و عربی عزیزی است، اظهار عدم رضایت نموده و نسبت به آن اعتراض و آن را ضربتی به قلب اسلام و عرب میدانیم.»

در 25 اردیبهشت 1327 هـ ش / 15 مه 1948 م، با خروج نیروهای استعمارگر انگلیس از فلسطین، دولت رژیم صهیونیستی اعلامیه استقلال خود را منتشر ساخت. اخبار ناگوار واصله از فلسطین شور و هیجان فوقالعاده در جامعه اسلامی ایران بهوجود آورد. احساسات ضداسرائیلی و هیجانات مذهبی برای دفاع از مردم فلسطین بهطور روزافزون در حال گسترش بود و تظاهرات اعتراضآمیز توسط مرحوم آیتالله کاشانی و فدائیان اسلام هدایت میشدند.

نقش روحانیت در مبارزه ضدصهیونیستی مردم ایران

در روز جمعه 31 اردیبهشت 1327 هـ ش مرحوم آیتالله کاشانی ضمن ایراد خطابهای در مسجد سلطانی، مردم را به حمایت جانی و مالی از مسلمانان فلسطین فراخواند و در پایان مراسم قطعنامهای در شش ماده علیه دولت صهیونیستی صادر شد. در این قطعنامه مردم از دولت و مجلس خواسته بودند که از مساعدت و همکاری با مسلمانان در قضیه فلسطین کوتاهی نکند و از اقامت یهودیانی که از ممالک عرب به ایران آمدهاند، جلوگیری بهعمل آید و در خاتمه به آن دسته از یهودیان داخلی که در تقویت مالی یهودیان اسرائیلی تلاش میکردند، هشدار داده شده بود که از مجازات شدید مصون نخواهند بود.

حضرت آیتالله العظمی بروجردی با انتشار بیانیهای ضمن اظهار تأسف از اعمال یهودیان در فلسطین خواستار اجتماع و وحدت صفوف مسلمانان ایران و سایر ممالک در مقابل یهود شد. اما رژیم شاه علیرغم احساسات ضداسرائیلی مردم تسهیلات فراوانی در اختیار صهیونیستها و آژانس یهودیان قرار داد تا یهودیان فراری از کشورهای عربی را از طریق ایران و ترکیه به فلسطین اشغالی منتقل سازند. که عاملی برای تقویت نظامی و اقتصادی اسرائیل بهحساب میآمد... تظاهرات و افزایش هیجانات ملی نقش اصلی در استعفای دولت حکیمی داشت. با تشکیل دولت هژیر مبارزات ضدصهیونیستی ملت ایران ابعاد تازهای بر خود گرفت. فدائیان اسلام بهرهبری شهید نواب صفوی نقش موازی در این مبارزات داشت. جمعیت فدائیان اسلام با انتشار بیانیهای دولت را مخاطب قرار داد:

«هوالعزیز، نصر منالله و فتح قریب

خونهای پاک فدائیان رشید اسلام در حمایت برادران مسلمان فلسطین میجوشد. پنج هزار از فدائیان رشید اسلام عازم کمک به برادران مسلمان فلسطینی هستند و با کمال شتاب از دولت ایران اجازه حرکت سریع به سوی فلسطین را دارند و منتظر پاسخ سریع دولت میباشند.» از طرف فدائیان اسلام، سید مجتبی نواب صفوی شدت مخالفت مردم با نخستوزیری هژیر موجب شد که دولت وی بیش از پنج ماه دوام نیاورد!

ادامه دارد.